WSPIERAJMY WOŚP

Dość często jesteśmy pytani o różnicę pomiędzy modelem sytuacyjnym tsr, a modelem z Milwaukee.

Kilka podstawowych różnic czyniących różnicę to: (najpierw Milwaukee, potem sytuacyjny)

• zamiast „nie myśl, obserwuj” proponujemy „obserwuj, myśl, współtwórz znaczenia”,
• zamiast „klient jest ekspertem, który wie najlepiej” proponujemy „klient wybiera i doświadcza konsekwencji wyborów”
• zamiast „praca wyłącznie w perspektywie klienta” proponujemy „praca głównie w ramach perspektywy klienta, poszerzana czasami o perspektywę innych w tym terapeuty”
• zamiast „krytyki innych modalności” proponujemy „uczmy się od innych modalności”
• zamiast „należy odtwarzać tsr (sfbt) w formie pierwotnej” proponujemy „niekończącą redefinicję tsr”
• zamiast „korzystania prawie wyłącznie z doświadczenia klienta” proponujemy „bazowanie na doświadczeniu klienta, poszerzone o inne źródła doświadczenia”
• zamiast „masz hipotezę, weź aspirynę i poczekaj” proponujemy „masz hipotezę, sprawdź jej użyteczność z klientem”
• zamiast „twoja wiedza jest obciążeniem” proponujemy „twoja wiedza może być zasobem”
• zamiast „unikaj myślenia” proponujemy „uczmy się myśleć w określony sposób”
• zamiast „nie zostawiania śladów” proponujemy „użyteczną relację osobową dwóch podmiotów”
• zamiast „praca na zasobach z pomijaniem deficytów” proponujemy „praca na zasobach uwzględniająca deficyty”
• zamiast „TSR to sztuka zadawania pytań” proponujemy „TSR to sztuka pracy z treścią rozmowy”